ساقیا

می شه منو هم یواشکی بین بنده خوبات قبول کنی؟ ساقیا...

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی ساقیا...

من نیز صاحبی دارم

گرچه او را نمی‌شناسم و راستش را بگویم باورش برایم سخت است.

اما هربار که از او کمک خواستم، مشکلم حل شد...

خودم،همه زندگی‌ام، آینده و امروزم و سرنوشت ابدی ام را به او می‌سپارم که تنها پناه من است.

---

پانوشت: نه شرایطم را باکسی مقایسه می‌کنم و نه انتظاری از کسی دارم...

ساقیا...

دو اتفاق باعث شد خیلی از روابطم کم بشه. یکیش کرونا بو که دوستان درجه دو و فامیل ازم دور شدن. اتفاق دوم شکستگی دنبالچه و بیماری‌هام بود که فهمیدم چه قدر می‌تونم روی اطرافیانم حساب کنم. تازگی‌ها دارم به رفتار نزدیک‌‌ترین دوستام و خانوادم بیشتر دقت می‌کنم، تصمیم دارم همون قدری که دیگران وقت می‌گذارن منم کنارشون باشم‌. یک‌طرفه بودن حس بدی بهم می ده.

ساقیا...

دیشب پیامک اردوی مشهد بنیاد اومد و امروز صبح خبر شروع پسداک ان شالله... اصل نوشت: خدایا شکرت ساقیا...

جدیدا فهمیدم من اصلا نمی‌دونم چی دلم می‌خواد!

مدتیه اینطورم که زندگی با چیزایی که دربرابرش مقاومت دارم غافلگیرم می‌کنه و علی رغم همه ترس‌هام بعد از مدتی می‌بینم این همونیه که بهش نیاز داشتم! ولی نمی فهمیدمش!

ساقیا...

حس دختر بچه‌ای را دارم که بعد از طی مسیر طولانی و سخت زیر سایه درختی پناه گرفته اما ابرهای سیاه آسمان مدام خبر نزدیکی طوفان را می‌دهند. می‌دانم این ارامش فعلی موقت است می‌دانم باید تلاش کنم تا بتوانم به خواسته‌هایم برسم اما...نمی‌دانم چرا می‌ترسم از بلند شدن! محکم تنه درخت را بغل کرده ام.

ساقیا...

فردا عید است دل من هم می خواهد خدا در آغوشش بگیرد خسته جان ام ساقیا...

نمی‌دانم چرا دنیا این‌طور است! خوشی‌هایش هر قدر هم که خوب باشد زود تمام می‌شود ولی غم و اندوه انگار همیشه وجود دارد. سایه به سایه خوشی‌ها راه می‌رود و منتظر لحظه‌ای است که بیاید و ماندگار شود.

---

عزیزی می گفت این به نگرش آدمه که بخواد خوشحال بشه یا بخواد غصه بخوره

ساقیا...

به این چندماه که نگاه می‌کنم اکثرش بیماری بوده. فعلا تصمیم دارم روی سلامتم تمرکز کنم باشد که سالم گردم و بتونم زندگی نرمال داشته باشم. ساقیا...