آخرین سال دهه سوم

امروز بیست و نه سال قمری ام تمام شد و از امروز نهایتن 354 روز تا پایان این دهه از زندگی ام باقی است.  در این دهه تجربه های خیلی متفاوتی نسب به دهه های قبل کردم دو دهه قبل خیلی یکنواخت و خطی و بدون هیچ چالش خیلی جدی بود بزرگ ترین چالش اش المپیاد و کنکور و آزمون ورودی های مدارس بود که کاملا روال مشخص داشت و فقط تمرکز روی هدف می خواست و تلاش و پافشاری و توکل. البته انکار نمی کنم که همه این ها به نسبت سنم برایم سخت بود.

این دهه سوم اما کمی همه چی جدی تر شد. تجربه اندکی کار کردن تو حوزه آموزش موجب شد که کمی دایره ارتباطاتم گسترده بشه و از طرفی برای یک سری از نیازهای مادیم حاصل تلاش خودم رو خرج کنم و با مسئولیت زندگی کمی آشنا بشم. سردرگمی های این دهه هم متفاوت بودن رفتن یا ماندن ادامه دادن یا ندادن و دو راهی های واقعی و یا حتی ذهنی که در بازه ای مرا منفعل کرد در واقع شاید بحرانی بود برای خودش که بخیر گذشت. نیمه دوم این دهه هم که تجربه نتیجه ندادن تلاشم بخاطر عوامل انسانی و شاید متافیزیکی رو داشتم و همچنان حس می کنم که سه سالی از زندگی علمی ام عقب ماندم گرچه این مدت هم بدون دستاورد نبود. تجربه های انواع خواستگار هم که در نوبه خودش بسیار اذیت کننده و گیج کننده بود! یک سیستم واقعا غیرخطی و پر از پارامترهای نهان.

می خواهم این روزهای باقی مانده این دهه را به شادمانی و دلشادی بگذرانم و اهداف علمی و مالی و اجتماعی و ورزشیو هنری و معنوی ام را جدی دنبال کنم ان شاءالله.

اصل نوشت: عمر بکاستم اما عذر نخواستم و فقط عذر بجستم...