دلتنگی برای بهترین خلق

 یادش بخیر لحظه ای که برای اولین در اتوبوس ازمیان ساختمان ها نگاهم به گنبدتان گره خورد و بر حسب عادت عرض کردم السلام علیک «یابن» الرسول الله!! وبعد خنده ام گرفت و تا بیایم درست سلام کنم تصویر گنبد از قاب پنجره گذشته بود و چه زود موقع وداع شد و اگر شوق دیدار کعبه نبود توان جدا شدن از مهربان ترین خلق را نداشتم 

---

مکان نوشت: کنار در رواق حرم پاره تن شما...هر گاه که بانو اجازه می دهد به این در تکیه کنم حس می‌کنم مرا پذیرفته اند و عمیقا حس خوشبختی می کنم

ساقیا...