روزهای هبوط

خوب یادم هست شش سال پیش چنین روزهایی چه قدر برایم سخت بود جدا شدن از خانه ات از وطنم از جایی که آرامش و امیدواری را تجربه کردم. چه قدر سردرگم بودم وقتی از آسمان به زمین بازگشتم. دوست داشتم آسمانی بمانم به خودم وعده بازگشت داده بودم. امیدوار بودم آن سفیدی لباس احرام در جانم رسوخ کند تا نشانه ای از آسمانی شدن را برای روز بازگشت با خودم به یادگار نگه دارم. اما اکنون بعد از شش سال گل و لای زمینی مرا در خود فرو برده و تنها امیدم این است که «یُبَدِّلُ اللّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ »

 

ساقیا...